يادت تمام هستيم را در خودش گم ميکند
مجنونتر از مجنون مرا در چشم مردم ميکند
من بي حضورت ، “با تو” در يک خانه در ذهنم قرين
ياد تو قلبم را پر از حس ترنم ميکند . . .
